Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej
Na terenie naszej parafii znajduje się dom zakonny tych Sióstr Opatrzności Bożej. Rok 1857 otwiera we Lwowie historię Zgromadzenia założonego z inicjatywy arcybiskupa lwowskiego Łukasza Baranieckiego. U jego początku stanęła Założycielka Sługa Boża Matka Antonina Mirska. Jej program życia - Ewangelię Bożej Opatrzności - nasze siostry niosą w świat jako jej duchowe córki.
17 lipca 1867r. zgromadzenie uzyskało urzędowy dekret Świętej Kongregacji dla Biskupów i Zakonników, mocą którego papież Pius IX uznał i zatwierdził Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej jako zgromadzenie zakonne, oparte na trzech ślubach zwyczajnych, pod kierownictwem przełożonej generalnej. Ostateczne zatwierdzenie Konstytucji nastąpiło 25 kwietnia 1949r. Zgromadzenie przyjęło duchowość św. Ignacego Loyoli a jego zawołanie: „Wszystko na większą chwałę Bożą”, rozbrzmiewa do dziś.
Źródłem duchowości Zgromadzenia jest ewangeliczne przykazanie Miłości Boga i bliźniego, objawione w Jezusie Chrystusie. Miłość ta przejawia się w szerzeniu chwały Bożej i apostolskiej trosce o zbawienie dusz. Siostrze Opatrzności Bożej szczególnie bliskie są słowa Ewangelii: "Starając się najpierw o królestwo Boga i Jego sprawiedliwość, a wszystko inne będzie wam dodane" (Mt 6,33). Przejęta duchem Chrystusa, wytrwale zabiega o uświęcenie innych, zwłaszcza dziewcząt upadłych moralnie i dzieci osieroconych.
Duchowość Zgromadzenia wypływa z jego charyzmatu miłości miłosiernej, który otrzymała Założycielka - Sługa Boża Antonina Mirska. Rysami charakterystycznymi założonej przez nią wspólnoty zakonnej jest bezgraniczna ufność Bogu, który "trzciny zgniecionej nie złamie i knota tlejącego nie dogasi" (Mt 12. 20), a także przekonanie o nieustannej trosce Boga o każdego człowieka. Przylgnięcie do Chrystusa Miłosiernego jest dla Siostry Opatrzności Bożej źródłem z którego czerpie miłość do dzielenia się nią z innymi.
Duch Zgromadzenia definiuje się w haśle: "Niczego nie należy stawiać ponad miłość Chrystusa" i "Wszystko na większą chwałę Bożą" z których wynika wrażliwość na człowieka, zwłaszcza potrzebującego, cierpiącego zagubionego moralnie i opuszczonego. W istocie Zgromadzenia od samego początku tkwią też: duch modlitwy, pracy, pokuty i wynagrodzenia Bogu, a także bezgraniczna ufność w Bożą obecność i działanie.
Charakterystyczną cechą w realizacji powołania sióstr Opatrzności Bożej jest umiłowanie Eucharystii, wspólnota dóbr a także pielęgnowanie życia w siostrzanej jedności, w oparciu o harmonię modlitwy i pracy apostolsko-dobroczynnej.
Szczególnymi Patronami Zgromadzenia są: Matka Boża Niepokalana - ideał oddania Bogu, św. Józef - wzór pokory, czystości i wierności, a także św. Ignacy Loyola i św. Franciszek Ksawery, czyniący wszystko na większą chwałę Bożą.
Formy apostolstwa:
- wychowanie i kształcenie dzieci i młodzieży żeńskiej osieroconej oraz zaniedbanej wychowawczo i moralnie
- prowadzenie szkół, przedszkoli, domów dziecka, internatów i zakładów naukowo wychowawczych
- katechizacja i wpajanie chrześcijańskich zasad moralnych dzieciom i młodzieży
- pomoc rodzinom wielodzietnym, niepełnym, rozbitym i potrzebującym wsparcia
- różne formy pracy parafialnej
- troska o powołania misyjne i posługa na misjach
żródło: providentia.pl
