Msze św.
W niedziele i święta:
7:00 9:00 10:30 12:00 18:00
kaplica Żabce - 9:00
kaplica Halasy - 10:30
W dni powszednie:
6:30 7:00
17:00 (czas zimowy)
18:00 (czas letni)
Nabożeństwa:
I piątek
7:00 i 17:00/18:00
w kaplicach 15:00/16:00
I sobota miesiąca
7:00 i 17:00/18:00
Żabce 9:00 (maj - październik)
Wystawienie Najświętszego Sakramentu do prywatnej adoracji
w każdy poniedziałek od porannej do wieczorowej Mszy św.
w III niedzielę miesiąca od sumy do wieczorowej Mszy św.
Roraty
Pn - Sb 6:30
Pn, Śr, Sb 17:00
Śpiew godzinek - Pn, Śr, Sb 6:00
Droga Krzyżowa w Wielkim Poście
Piątek 10:00 16:00 19:00
Spowiedź Św.
Przez cały tydzień przed każdą Mszą św.
lub w czasie jej trwania.
KKK 1422 "Ci zaś, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu, grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą"
KKK 1423 Nazywa się go sakramentem nawrócenia, ponieważ urzeczywistnia w sposób sakramentalny wezwanie Jezusa do nawrócenia, drogę powrotu do Ojca, od którego człowiek oddalił się przez grzech.
Nazywa się go sakramentem pokuty, ponieważ ukazuje osobistą i eklezjalną drogę nawrócenia, skruchy i zadośćuczynienia ze strony grzesznego chrześcijanina.
KKK 1424 Nazywa się go sakramentem spowiedzi, ponieważ oskarżenie - spowiedź z grzechów przed kapłanem jest istotnym elementem tego sakramentu. Sakrament ten jest również "wyznaniem", uznaniem i uwielbieniem świętości Boga oraz Jego miłosierdzia wobec grzesznego człowieka.
Nazywa się go sakramentem przebaczenia, ponieważ przez sakramentalne rozgrzeszenie wypowiedziane słowami kapłana Bóg udziela penitentowi "przebaczenia i pokoju".
Nazywa się go sakramentem pojednania, ponieważ udziela grzesznikowi miłości Boga przynoszącej pojednanie: "Pojednajcie się z Bogiem" (2 Kor 5, 20). Ten, kto żyje miłosierną miłością Boga, jest gotowy odpowiedzieć na wezwanie Pana: "Najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim" (Mt 5, 24).
Żal za grzechy
KKK 1451 Wśród aktów penitenta żal za grzechy zajmuje pierwsze miejsce. Jest to "ból duszy i znienawidzenie popełnionego grzechu z postanowieniem niegrzeszenia w przyszłości".
KKK 1452 Gdy żal wypływa z miłości do Boga miłowanego nade wszystko, jest nazywany "żalem doskonałym" lub "żalem z miłości" (contritio). Taki żal odpuszcza grzechy powszednie. Przynosi on także przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, gdy tylko będzie to możliwe.
KKK 1453 Także żal nazywany "niedoskonałym" (attritio) jest darem Bożym, poruszeniem Ducha Świętego. Rodzi się on z rozważania brzydoty grzechu lub lęku przed wiecznym potępieniem i innymi karami, które grożą grzesznikowi (żal ze strachu). Takie poruszenie sumienia może zapoczątkować wewnętrzną ewolucję, która pod działaniem łaski może zakończyć się rozgrzeszeniem sakramentalnym. Żal niedoskonały nie przynosi jednak przebaczenia grzechów ciężkich, ale przygotowuje do niego w sakramencie pokuty
Wyznanie grzechów
KKK 1456Wyznanie grzechów wobec kapłana stanowi istotną część sakramentu pokuty: "Na spowiedzi penitenci powinni wyznać wszystkie grzechy śmiertelne, których są świadomi po dokładnym zbadaniu siebie, chociaż byłyby najbardziej skryte i popełnione tylko przeciw dwu ostatnim przykazaniom Dekalogu, ponieważ niekiedy ciężej ranią one duszę i są bardziej niebezpieczne niż popełnione jawnie"
KKK 1458 Wyznawanie codziennych win (grzechów powszednich) nie jest ściśle konieczne, niemniej jest przez Kościół gorąco zalecane. Istotnie, regularne spowiadanie się z grzechów powszednich pomaga nam kształtować sumienie, walczyć ze złymi skłonnościami, poddawać się leczącej mocy Chrystusa i postępować w życiu Ducha. Częściej otrzymując przez sakrament pokuty dar miłosierdzia Ojca, jesteśmy przynaglani, by być - jak On - miłosierni
Zadośćuczynienie
KKK 1459 Wiele grzechów przynosi szkodę bliźniemu. Należy uczynić wszystko, co możliwe, aby ją naprawić (na przykład oddać rzeczy ukradzione, przywrócić dobrą sławę temu, kto został oczerniony, wynagrodzić krzywdy). Wymaga tego zwyczajna sprawiedliwość.
KKK 1460 Pokuta, którą nakłada spowiednik, powinna uwzględniać sytuację osobistą penitenta i mieć na celu jego duchowe dobro. O ile to możliwe, powinna odpowiadać ciężarowi i naturze popełnionych grzechów. Może nią być modlitwa, jakaś ofiara, dzieło miłosierdzia, służba bliźniemu, dobrowolne wyrzeczenie, cierpienie, a zwłaszcza cierpliwa akceptacja krzyża, który musimy dźwigać. Tego rodzaju pokuty pomagają nam upodobnić się do Chrystusa.
Chrzest Św.
W naszej parafii zwyczajowo chrztu udzielamy w II lub III niedzielę miesiąca podczas Mszy św. o 12:00. Zamiar chrztu dziecka rodzice powinni zgłosić najpóźniej 2 tygodnie przed planowanym sakramentem.
W naszej diecezji zgodnie z postanowieniami Synodu, przygotowanie do chrztu dziecka odbywa się w ramach katechez przedchrzcielnych. Przygotowanie dotyczy rodziców biologicznych i rodziców chrzestnych (przed wydaniem zaświadczenia). Katechezy można odbyć w dowolnej parafii diecezji organizującej katechezy.
Wymagane dokumenty:
- akt urodzenia dziecka (odpis z Urzędu Stanu Cywilnego)
- zaświadczenie rodziców o odbytych katechezach przygotowujących do chrztu dziecka
- dane o rodzicach chrzestnych (imiona, nazwiska, wiek, wyznanie, zawód, adres zamieszkania)
- zaświadczenia z parafii zamieszkania chrzestnych o praktykowaniu wiary
Wpisanie do ksiąg chrztu w kancelarii następuje w piątek przed chrztem w godzinach pracy kancelarii w obecności rodziców biologicznych i chrzestnych.
KKK 1213 Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania: "Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie"
KKK 1250 Dzieci, rodząc się z upadłą i skażoną grzechem pierworodnym naturą, również potrzebują nowego narodzenia w chrzcie, aby zostały wyzwolone z mocy ciemności i przeniesione do Królestwa wolności dzieci Bożych, do którego są powołani wszyscy ludzie. Czysta darmowość łaski zbawienia jest szczególnie widoczna przy chrzcie dzieci. Gdyby Kościół i rodzice nie dopuszczali dziecka do chrztu zaraz po urodzeniu, pozbawialiby je bezcennej łaski stania się dzieckiem Bożym.
KKK 1251 Rodzice chrześcijańscy powinni uznać, że taka praktyka odpowiada także ich roli opiekunów życia, powierzonej im przez Boga.
KKK 1255 Aby mogła rozwijać się łaska chrztu, potrzebna jest pomoc rodziców. Na tym polega także rola rodziców chrzestnych, którzy powinni być głęboko wierzący, a także zdolni i gotowi służyć pomocą nowo ochrzczonemu, zarówno dziecku, jak dorosłemu, na drodze życia chrześcijańskiego.
I Komunia Św.
W diecezjach w Polsce przygotowanie do I Komunii św., a co za tym idzie także I spowiedzi obywa się w parafii zamieszkania dziecka. Trwa ono 3 lata przed i 1 rok po tych sakramentach. Poprzez spotkania formacyjne z dziećmi, ale także z rodzicami mamy możliwość ożywić wiarę i zrozumieć czym jest to pierwsze spotkanie z Jezusem Chrystusem.
Wymagane dokumenty:
- metryka chrztu dziecka
- jeśli dziecko nie należy do naszej parafii należy przedstawić zgodę własnego proboszcza na przystąpienie do I Komunii Świętej
KKK 1322 Najświętsza Eucharystia dopełnia wtajemniczenie chrześcijańskie. Ci, którzy przez chrzest zostali wyniesieni do godności królewskiego kapłaństwa, a przez bierzmowanie zostali głębiej upodobnieni do Chrystusa, za pośrednictwem Eucharystii uczestniczą razem z całą wspólnotą w ofierze Pana.
KKK 1384 Pan kieruje do nas usilne zaproszenie, abyśmy przyjmowali Go w sakramencie Eucharystii: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6,53).
Bierzmowanie
W obecnej chwili sakrament bierzmowania może przyjąć osoba, która ukończyła lub jest w trakcie 15 roku życia, jest osobą praktykującą wiarę, co związane jest z regularnym życiem sakramentalnym.
Co to jest sakrament bierzmowania?
• Bierzmowanie jest sakramentem, który jest dopełnieniem chrztu i w którym zostajemy obdarzeni Duchem Świętym.
• Bierzmowanie jest sakramentem, w którym Duch Święty umacnia chrześcijanina, aby swą wiarę mężnie wyznawał, bronił jej i według niej żył.
Istotnym obrzędem bierzmowania jest namaszczeniem świętym krzyżmem (olejem zmieszanym z balsamem, poświęconym przez biskupa), którego dokonuje się wraz z nałożeniem ręki i przez słowa sakramentalne: „Przyjmij znamię daru Ducha Świętego”. Bierzmowany odpowiada na nie „Amen”.
Wymagane dokumenty:
- metryka chrztu
- zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie szkolnej lub ostatnie świadectwo katechizacji
- w przypadku osób starszych – świadectwo ukończenia katechizacji szkolnej
KKK 1285 Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharystią należy do "sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego", którego jedność powinna być zachowywana. Należy zatem wyjaśniać wiernym, że przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu. Istotnie, "przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej".
Małżeństwo
KKK 1601 "Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu".
KKK 1621 W obrządku łacińskim małżeństwo między dwojgiem wierzących katolików jest zazwyczaj zawierane podczas Mszy świętej, ze względu na związek wszystkich sakramentów z Misterium Paschalnym Chrystusa. W Eucharystii urzeczywistnia się pamiątka Nowego Przymierza, przez które Chrystus na zawsze zjednoczył się z Kościołem, swoją umiłowaną Oblubienicą, za którą wydał samego siebie. Słuszne jest zatem, by małżonkowie przypieczętowali swoją zgodę na wzajemne oddanie się sobie przez dar własnego życia, jednocząc się z ofiarą Chrystusa za Kościół, uobecnioną w Ofierze eucharystycznej, i przyjmując Eucharystię, ażeby skoro spożywają to samo Ciało i tę samą Krew Chrystusa, "tworzyli jedno ciało" w Chrystusie.
KKK 1625 Zawierającymi przymierze małżeńskie są mężczyzna i kobieta, ochrzczeni, wolni do zawarcia małżeństwa, którzy w sposób dobrowolny wyrażają swoją zgodę. "Być wolnym" oznacza nie być poddanym przymusowi".
Wymagane dokumenty:
- aktualne, tj. z datą do 3 miesięcy wstecz, wyciąg z metryki chrztu. „Świeżość” metryki daje pewność, że nie ma mowy o bigamii lub innej nieprawidłowości, ponieważ na metryce chrztu odnotowuje się zawarte małżeństwo kościelne, święcenia lub śluby zakonne, czasem poświadcza się też sakrament bierzmowania.
- dowody osobiste,
- ostatnie świadectwo katechizacji,
- świadectwo bierzmowania (o ile nie odnotowano na metryce chrztu),
- zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie przedmałżeńskiej,
- zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego (niezbędne gdy małżonkowie chcą, aby ślub kościelny pociągał za sobą również skutki cywilno-prawne – tzw. ślub konkordatowy) lub akt ślubu, jeśli wcześniej zawarto związek cywilny.
Namaszczenie chorych
- Sakrament namaszczenia chorych w szpitalu miejskim może być udzielony osobie zgłaszającej chęć każdego dnia podczas porannego obchodu dokonywanego przez księdza z naszej parafii.
- Chęć przyjęcia namaszczenia u chorego w domu każdorazowo należy ustalić z księdzem.
KKK 1499 "Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił; a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu".
W Kościele katolickim Namaszczenie chorych zostało odnowione w wyniku Reformy liturgicznej soboru watykańskiego II. 30 listopada 1972 roku papież Paweł VI wydał na ten temat konstytucję Sacram Unctionem Infirmorum. Współcześnie kładzie się nacisk na znaczenie uzdrawiające namaszczenia. Jak zauważył Katechizm Kościoła Katolickiego, choć w historii udzielania tego sakramentu doszło do ewolucji w kierunku rytu przedśmiertnego, jednak nigdy nie zapomniano o jego mocy przywracania zdrowia ciała i duszy. Bez pogorszenia stanu zdrowia sakrament ten możwe być przyjmowany co około pół roku.
Do obrzędu używa się oleju chorych (łac. oleum infirmorum), poświęconego przez biskupa w Wielki Czwartek lub przez delegowanego kapłana. Sakrament ten dana osoba może przyjąć wielokrotnie, ilekroć nastąpi u niej znaczące pogorszenie stanu zdrowia (KKK 1515). Jeżeli choroba uniemożliwia spowiedź, łaską sakramentu, jako aktu Kościoła, któremu zostało powierzone zadanie rozwiązywania i związywania (por. Mt 18,18) jest także odpuszczenie grzechów.
Pogrzeb
Zgłoszenia pogrzebu można dokonać w każdym momencie u kapłana dyżurnego. Idąc do kancelarii w celu dopełnienia formalności, najlepiej mieć przy sobie urzędowy akt zgonu osoby zmarłej otrzymywany z USC.
Nie można przystąpić do rozpoczęcia celebracji pogrzebu bez okazania aktu zgonu.
Jeśli zmarły(a) mieszkał(a) na tereni innej parafii wymagana jest zgoda proboszcza miejsca na pochówek poza parafią.
KKK 1681 Chrześcijański sens śmierci ukazuje się w świetle Misterium Paschalnego Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa, w którym złożyliśmy naszą jedyną nadzieję. Chrześcijanin, który umiera w Chrystusie Jezusie, "opuszcza to ciało i staje w obliczu Pana".
KKK 1683 Kościół, który jak matka nosił sakramentalnie w swoim łonie chrześcijanina podczas jego ziemskiej pielgrzymki, towarzyszy mu na końcu jego drogi, by oddać go "w ręce Ojca". Ofiaruje on Ojcu, w Chrystusie, dziecko Jego łaski i w nadziei składa w ziemi zasiew ciała, które zmartwychwstanie w chwale. Ofiarowanie to dokonuje się w pełni w czasie celebracji Ofiary eucharystycznej. Błogosławieństwa, które ją poprzedzają i po niej następują, są sakramentaliami.